Sterilisatie of castratie

Sterilisatie of castratie

In de volksmond wordt gesproken van sterilisatie van een teef en castratie van een reu. In beide gevallen gaat het om een operatie van (een deel) van de geslachtsorganen. Bij de reu gaat het om het verwijderen van de testikels, bij een teef het verwijderen van de eileiders en soms ook het verwijderen van de baarmoeder als dit nodig is. De correcte term van deze operatie is castratie. Dus ook een teef wordt gecastreerd.

Voordelen castratie

De voordelen van een castratie zijn op het eerste oog evident. De meeste teven worden vanaf het moment dat ze geslachtsrijp zijn (meestal tussen de 8^e en 12 maand, maar later kan ook) 1 of 2 keer per jaar loops. De loopsheid duurt meestal een week of drie en halverwege de cyclus (de tweede week) zijn ze dekrijp. Tijdens de loopsheid verliest een teef bloed, dit kan variëren van enkele druppels tot veel vloeiing. Voor de eigenlijke loopsheid tot enkele weken na het aflopen van de loopsheid ruikt een teef aantrekkelijk voor reuen. Dit wordt door veel hondeneigenaren als lastig ervaren.

Als een loopsheid niet eindigt in een dekking kan de teef schijnzwanger worden. Dit had vroeger in de natuur een functie. Als in een roedel de alfateef gedekt werd en drachtig was werden de lager geplaatste teven schijnzwanger. Als de pups geboren werden kon de alfateef jagen op voedsel om de roedel in stand te houden en konden de lager geplaatste teven de pups zogen.

Deze functie is bij gedomesticeerde honden overbodig geworden, maar teven kunnen nog steeds schijnzwanger worden. Een schijnzwangerschap kan leiden tot een baarmoederontsteking. Een castratie kan dit voorkomen. Ook verkleint het de kans op melkkliertumoren.

Een reu is geslachtsrijp vanaf ongeveer 7 maanden tot aan zijn dood. Een ongecasteerde reu kan dus zijn hele leven achter loopse teven aanlopen. Na een castratie hoopt men dat de reu beter in het gareel te houden is. Helaas hoor ik vaak dat er weinig of geen verandering in het gedrag van de reu te bespeuren is. Niet al het ongewenste gedrag is testosteron gerelateerd! Een optie zou kunnen zijn om de reu chemisch te castreren. Hiermee kunt u kijken of het ongewenste gedrag van de hond verminderd of verdwijnt.

Nadelen castratie

Castratie heeft o.a. effect op het karakter van de hond. Pittige teven worden vaak nog pittiger, onzekere reuen worden vaak onzekerder. Elke reu en teef produceert een kleine hoeveelheid geslachtsgebonden hormoon van de andere sekse. Een reu produceert naast testosteron ook een kleine hoeveelheid oestrogeen. Een teef produceert naast oestrogeen tevens een kleine hoeveelheid testosteron. Testosteron is het hormoon dat in verband staat met agressie en een grotere reactiviteit. Bij castratie wordt bij een reu de testosteronproductie stilgelegd waardoor de kleine hoeveelheid oestrogeen krijgt nu de overhand krijgt. De reu wordt dus ‘vrouwelijker’. Bij de teef is het precies andersom.

Castratie heeft vaak een nadelig effect op de stofwisseling. Honden worden hongerig maar verbranden minder, waardoor overgewicht op de loer ligt. Overgewicht is een bedreiging voor de gezondheid.

Bij reuen is het effect op het uiterlijk het meest zichtbaar. Testosteron is een hormoon dat o.a. verantwoordelijk is voor spieropbouw. Veel reuen krijgen dan ook te maken met spiermassaverlies, waarbij de spiermassa wordt omgezet in vet. Nog een nadeel is dat de groeischijven later sluiten. Gevolg: de reu houdt niet op met groeien en kan te groot worden.

Adviezen voor reu of teef